Çoğu zaman duygu ve düşünceler tek yönlü değildir. Söylenen sözler, hissedilen duygular, zihinden geçen düşünceler iki yönlü ve zıddıyla birliktedir. Ruhsallık karmaşık bir yapıdır ve zıtlıkları da bünyesinde barındırır. Mesela bir şeyi şiddetle istemediğini söyleyen bir kişi onu aynı zamanda çok istiyor da olabilir. Bazen terapide danışanlar acaba şöyle mi yoksa böyle mi dediklerinde “ikisi de” derim. İki olasılık da akla geldiğine göre ikisinin de olması çokça mümkün.
İnsan da zıtlıkları bünyesinde barındıran bir varlıktır. Her insanın iyi ve kötü yanları vardır. İyi yanlarımızı biliriz, severiz ve oradan besleniriz. Kötü yanlarımızı ise bilmek istemeyiz, hatta çoğu zaman farkında değilizdir. Halbuki içimizdeki kötü, karanlık yanlarımız biz görmesek de orda olmaya devam eder, görülmeyi, anlaşılmayı, kabul edilmeyi bekler.
İnsan kendi karanlığıyla yüzleşmeden aydınlığa da çıkamıyor. Terapi, içimizdeki kötüyle temas edip onu kabul ettiğimiz, içimizin karanlıklarını aydınlığa çıkarmak için çabaladığımız bir yer. Kötü diye tabir ettiğimiz karanlık yanlarımız da en az iyi yanlarımız kadar görülmeye, aydınlığa çıkarılmaya ve şefkate muhtaç. İşte bu yüzden herkes için terapi, terapi, terapi…
