İnsan düşünebilmesi, merak etmesi ve sorgulamasıyla diğer canlılardan ayrılan bir varlık. İnsan düşünüyor, soruyor, sorguluyor ve öyle insan oluyor. Hayatı, yaşamını, kendini sorguluyor. Kendini sorguladığı yerde de diğer insanlardan ayrılıyor.
🍀“Ben neden böyleyim?” sorusu terapide en çok karşılaştığım sorulardan. Neden böyleyim diye sormak “ben nasıl ben oldum”u araştırmaya giden ilk soru ve çok da kıymetli. Ama içinde yargılamaya, eleştirmeye dair bir his barındırıyor “neden” kelimesi. “Bunu neden yaptım, ben neden böyleyim, sen neden böylesin?” Neden diye sorduğumuzda karşımızdaki kişi kendini eleştiriliyor, yargılanıyor hisseder çoğu zaman. Daha dar bir yerden baktırır bize “neden” demek.
🍀Oysa “nasıl” diye sorduğumuzda kendimizi yargılamadan, daha şefkatli ve geniş bir açıdan bakabiliriz kendimize. “Ben nasıl böyle oldum, nasıl olup da bugünkü halimdeyim?” Dilin, kullanılan sözcüklerin çok önemli olduğuna hep inanmışımdır. En çok da kendimize karşı kullandığımız dilin önemine inanıyorum. Ben nasıl ben oldum sorusunun cevabını bulmaya niyet edip ilk soruyu “neden” diye yargılayıcı bir yerden değil de “nasıl” diyerek şefkatli bir yerden sormak nasıl geliyor size? :)
